Στη βόρεια Χίο, στη σκιά του επιβλητικού Πελινναίου όρους, ξεδιπλώνεται μαιανδρικά ένα μικρό ποτάμι που περιβάλλεται από οργιαστική βλάστηση και έχει δημιουργήσει στο διάβα του ένα φαράγγι που καταλήγει σε φιλόξενη παραλία. Το φαράγγι και το ρέμα παίρνουν το όνομα τους από το μικρό χωριό Καμπιά που βρίσκεται αμφιθεατρικά χτισμένο στους βορειοδυτικούς πρόποδες του Πελινναίου.

Από εδώ ξεκινάει μια από τις ομορφότερες διαδρομές πεζοπορίας της Χίου που τελειώνει μετά από δύο ώρες στην ομώνυμη παραλία έχοντας διασχίσει όλο το φαράγγι. Το μονοπάτι ξεκινάει από υψόμετρο 330 μέτρων, έχει μήκος περίπου 3,5 χλμ. και είναι αρκετά εύκολο, καθώς είναι κατηφορικό. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδρομής δεσπόζει στα ανατολικά το κάστρο της Ωριάς, ή Οργιάς ή Οβριάς, ένα μικρό μεσαιωνικό κάστρο χτισμένο πάνω σε μετέωρο βράχο ύψους 60 μέτρων με εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην κορυφή.

Πέτρινα γεφύρια, μαγγανοπήγαδα, παλιά εκκλησάκια, μποστάνια, πυκνή βλάστηση και ένα ρέμα που δημιουργεί μικρούς καταρράκτες και κοιλότητες με νερά προσφέρουν μια πλούσια σε εικόνες και μικροανακαλύψεις πεζοπορία.

Καλύτερη εποχή να το επισκεφθεί κανείς είναι η άνοιξη, αλλά ακόμα και το καλοκαίρι το ρέμα κρατάει λίγα νερά και μαζί με τη βλάστηση προσφέρει μια εξόρμηση δροσιάς. Τα φυτά και τα μικρά ζώα των νερών που συναντά ο φυσιολάτρης στη διαδρομή του είναι δεκάδες και αξίζει να κάνει μικρές παρακάμψεις στις πλαγιές και στους λίγους χωματόδρομους, όπου η βλάστηση γίνεται πιο θαμνώδης. Μπορεί ο χρόνος που χρειάζεται για να διασχίσει κανείς το φαράγγι να είναι μόλις 1,5 με 2 ώρες, αλλά ο φυσιολάτρης μπορεί να ξεχαστεί για ώρες, καθώς το τοπίο είναι μαγευτικό και οι ανακαλύψεις δεν έχουν τελειωμό.

Η βλάστηση στο φαράγγι, πέρα από την πυκνότητά της, διακρίνεται από μεγάλο για τα δεδομένα της έκτασής της πλήθος διαφορετικών ειδών δέντρων. Εδώ απαντώνται πλατάνια, σφενδάμια, πουρνάρια, χνουδοβελανιδιές, καστανιές, φτελιές, λεπτοκαρυές, γκορτσιές, τραχείς πεύκες, άγρια κυπαρίσσια, ιτιές, κερασιές, αγριόκεδρα, θαμνοκυπάρισσα, κράταιγοι, κοκκορεβυθιές, μυρτιές, λυγαριές, πικροδάφνες, ελιές και διάφορα οπωροφόρα. Η βλάστηση συμπληρώνεται με είδη, όπως σκίνα, λαδανιές, ρίγανες, θρούμπια, φασκόμηλα, θυμάρια, ρείκια, γαλατσίδες, κισσούς, κληματσίδες και βατομουριές. Στην περιοχή φυτρώνουν μερικά από τα πιο σπάνια είδη του νησιού.

Η παρουσία νερού, η πλούσια βλάστηση, οι κάθετοι γκρεμοί, η ακροθαλασσιά και η γειτνίαση με το βουνό προσελκύουν στην περιοχή θαυμαστά είδη ορνιθοπανίδας. Στην κορυφή βρίσκεται ο σπάνιος σπιζαετός που πετάει συχνά πάνω από το φαράγγι. Άλλα αρπακτικά είναι οι φιδαετοί, οι σφηκιάριδες, οι αετογερακίνες, οι γερακίνες, οι μαυροπετρίτες, οι πετρίτες και τα βραχοκιρκίνεζα. Στην ακροθαλασσιά πετούν σπάνιοι αιγαιόγλαροι, θαλασσοκόρακες, μύχοι και αρτέμηδες, ενώ στην παραλία καταφθάνουν ποταμοσφυριχτές, αμμοσφυριχτές και ακτίτες. Εντυπωσιακοί είναι οι αριθμοί από αηδόνια που δίνουν πραγματική συναυλία κάθε ανοιξιάτικο βράδυ.