Η επικρατέστερη εκδοχή για την καταγωγή του Ομήρου είναι η περιοχή της Ιωνίας· ωστόσο επτά συνολικά πόλεις της αρχαίας Ελλάδας ερίζουν για την καταγωγή του, με επικρατέστερες τη Σμύρνη και τη Χίο.

Ενδείξεις υπέρ της Χίου υπάρχουν αρκετές: στη Χίο έζησαν οι οµηρίδες ραψωδοί και ποιητές, η χιακή εκδοχή των επών είναι µία από τις σπουδαιότερες και ακόµα οι Χιώτες λάτρευαν τον Όµηρο ως τοπικό ήρωα µε µεγάλες τιµές και µε την τέλεση αγώνων ανά πενταετία. Ακόμα ίδρυσαν το Οµήρειο Γυµνάσιο και έκοψαν νοµίσματα µε τη µορφή του.

Επτά χιλιόμετρα βορείως της πόλης, στην παραθαλάσσια περιοχή του Βροντάδου, σε ένα ύψωμα με θέα τη θάλασσα  το οποίο μπορεί να προσεγγίσει ο επισκέπτης ανεβαίνοντας μερικά σκαλοπάτια που οδηγούν σε ένα μικρό άλσος, βρίσκεται  ένας πέτρινος όγκος όπου υπήρχε υπαίθριο ιερό της Κυβέλης που χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Η Κυβέλη λατρευόταν στα Μητρώα, χώρους με σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, αλλά και σε υπαίθρια ιερά λόγω της απήχησης που είχε, ως θεά της φύσης, στον κόσμο της υπαίθρου. Σήμερα στον διαβρωμένο βράχο μόλις που διακρίνεται από το ανάγλυφο η καθιστή στο θρόνο θεά και οι λέοντες που πλαισίωναν τον ναό. Την ύπαρξη του ιερού της Κυβέλης στην περιοχή μαρτυρεί αναθηματική επιγραφή της ελληνιστικής εποχής που βρίσκεται εντοιχισμένη στην εκκλησία της Παναγίας της Ερυθιανής του Βροντάδου.

Στο ίδιο ύψωμα η νεότερη παράδοση τοποθετεί το σχολείο του Ομήρου. Στη «Δασκαλόπετρα» ή «Δασκαλειό» ή «Πέτρα του Ομήρου» υποτίθεται ότι ο ποιητής  δίδασκε τα έπη του στους μαθητές του, τους ομηρίδες ραψωδούς.